شما شیعیان مى گویید اگر عزادارى ما حرام باشد، به سبب شفاعت امامان خود در قیامت بخشیده مى شویم، آیا امید به شفاعت مجوز انجام حرام است؟

شما شیعیان مى گویید اگر عزادارى ما حرام باشد، به سبب شفاعت امامان خود در قیامت بخشیده مى شویم، آیا امید به شفاعت مجوز انجام حرام است؟

جواب اجمالى: 

اولا: چه کسى گفته است که عزادارى حرام است و اگر در مواردى مشتمل بر حرام باشد، علماى ما به طور صریح، فتوا به حرمت، و دستور به اجتناب از آن داده اند، و تحریفهایى که در قضیه عاشورا در رفتار بعضى شیعیان نا آگاه دیده مى شود ربطى به مذهب تشیع ندارد، و علماى ما با آنها مقابله نموده و فریاد خود را علیه آنها سرداده اند. 
ثانیاً: شفاعت شامل هر کس نمى شود و شمول شفاعت شرایط عدیده اى دارد. 
ثالثاً: هدف شفاعت تربیت انسان ها و بیرون آوردن از حالت یأس است، چنانکه اعتقاد به مغفرت خدا باعث انجام حرام و گناه نمى شود بلکه تشویقى براى توبه از کردار زشت گذشته و دورى کردن از گناهان در آینده مى شود. 
رابعاً: علماى عامه هم باید جواب دهند چرا که اصل شفاعت و مغفرت را قبول دارند، در حالى که علماى ما جواب هاى مفصلى داده اند. 

شفاعت با اصلی که قرآن تأسیس فرموده و سعادت هر کسی را وابسته به عمل خویش دانسته است و فرموده «و ان لیس للانسان الا ما سعی» منافات دارد

جواب اجمالی: 

شفاعت با آیة مبارکة «و ان لیس للانسان الا ما سعی» که سعادت هر شخصی را وابسته به عمل آن دانسته است، تنافی ندارد،؛ زیرا شخصی که مورد شفاعت قرار می‌گیرد، برای تحصیل مقدمات سعادت خویش به طور غیر مستقیم سعی و کوشش نموده و شرایط و مقدمات شفاعت را تحصیل نموده است که از جملة آنها ایمان، پرهیز از شرک، ظلم، غش، و خدعه و انجام اعمال صالح، مثل اهتمام به نماز، زیارت برادران مؤمن، حفظ چهل حدیث، شرکت در نماز جماعت و تشییع جنازة مؤمن، احترام به نعمتهای الهی و... می‌باشد، و این گونه اعمال سعی و کوشش محسوب می‌‌شود، و شفاعت هم با اعمال صالح و سعی و کوشش انسان پیوستگی نزدیک و رابطه علّی و معلولی دارد.